W dniach 27.05 - 13.06.2015 odbyliśmy wyprawę rowerową na Maltę.  W skład kraju wchodzi 6 wysp , jednak tylko 3 z nich są zamieszkałe  : Malta, Gozo i Comino.   Byliśmy na każdej z nich, bo każda miała coś do zaoferowania. 
         Największa z nich Malta      ma  246 km 2  powierzchni .  To nieduża wyspa , ale przejechanie jej rowerem to nie  lada wyzwanie.  Praktycznie każde z miast, które zwiedzaliśmy , nie jest  położone na jednej wysokości npm . Wąskie uliczki albo wspinają się stromo do góry albo opadają  w dół. 
          Charakterystyczne zabudowa  to domy z jasnego kamienia (tego budulca na Malcie jest pod dostatkiem) skromne, ładne  lub bardzo bogate
           Z uwagi na małą powierzchnię,  odległości od jednej miejscowości do drugiej nie są duże.  Główne drogi w dobrym stanie, natomiast te boczne, mniej ważne,  w kiepskim stanie. Ruch samochodowy jest lewostronny.
            Na Malcie nie ma żadnego przemysłu,  mieszkańcy utrzymują się z turystyki ,  wynajmowania domów i mieszkań ,dodatkowym źródłem dochodów są  drobne  uprawy  rolne.  Charakterystyczne poletka położone na wzniesieniach, zboczach gdzie granice wyznaczają kamienne , niewysokie mury.
             Malta to piękne widoki na morze, zatoki,  skały i klify. Śródziemnomorska roślinność,  ładne plaże  - piaszczyste i kamieniste - z czystą wodą  i różnymi atrakcjami.

              Ciekawych zapraszam na mój blog, gdzie opisałam naszą wyprawę i zamieściłam sporo zdjęć.

http://bojalinka.blogspot.com/2015/06/malta-zdobyta.html

Stary Kocin, Stary Broniszew, Wierzba, Prusicko, Rybaki, Stary  Cykarzew.
Kolejny  trochę chłodny ale  słoneczny dzień marcowy.  Spacer po okolicy .

Staw w Prusicku

Pierwszy , troszkę  dłuższy  spacerek po okolicy. Dzisiejsza ładna pogoda zachęciła do wyruszenia  "przed siebie" . Rozruszać  zasiedziałe kości  i rowery.  Trasa : Stary Cykarzew,  Mykanów, Kokawa,  Rybna , Stary Kocin , Nowy Kocin, Cykarzew Południowy i  trochę leśnymi drogami.   Jak na rozpoczęcie sezonu  2015  i późne godziny popołudniowe - to wystarczy .
Potrzeba jeszcze duuuużo ciepła i słońca aby ta woda w lesie zniknęła.  Okolice Broniszewa.

Dzisiaj piękna słoneczna pogoda. Dzień bez roweru.  Za to  "spacerowo".  Po raz drugi wybrałyśmy  się z córką   do Vogelpark  - czyli do parku, w którym znajdują się  tylko  ptaki..-.   W klatkach różne  papugi , rasowe  gołębie , rasowe koguty i wiele innych gatunków ptaków, których niemieckie nazwy nic mi nie mówiły.  Piękne,kolorowe, od maleńkich  do dość dużych.   Nad niedużym stawem  kilka odmian dzikich kaczek, łabędzie , wolno spacerujące pawie. Bardzo chciałam zobaczyć je z nastroszonymi ogonami. Ale niestety, ani poprzednio ani dzisiaj nie chciały ich  pokazać . Szkoda.


Za to  ku naszemu wielkiemu zdziwieniu zobaczyłyśmy na baaardzo wysokim drzewie 2 bociany.  Czyżby nie za wcześnie przyleciały? Przecież to dopiero luty!!! Mogą przyjść jeszcze mrozy.!  A może  jednak bociany  to wiedzą, że mrozów  już nie będzie ? Przyniosły ze sobą wiosnę?  Oby tak było.

Kolejne 3 dni zwiedzam Karlsruhe. Za każdym razem jadę inną ścieżką rowerową i poznaję nowe miejsca. Coraz bardziej oddalam się od centrum.  Obrzeża miasta to przeważnie  dzielnice niedużych domków jednorodzinnych. Zadbane, z niedużymi  i wypielęgnowanymi ogródkami.  Niemiecki porządek widać na każdym miejscu.

Zespół pałacowy z XVIII wieku

C.d. jazda  po mieście - zwiedzanie centrum miasta. 
Kiedy byłam jeszcze nastolatką  - odwiedzili moich rodziców zaprzyjaźnieni Niemcy z dawnego NRD. Razem z nimi wybraliśmy się na wycieczkę do Wrocławia.  Pan Schwolach - niemiecki nauczyciel-  był bardzo zdziwiony, że na ulicach  było bardzo  dużo ludzi. ..."czy ci wszyscy ludzie nie pracują...?" - zapytał - ..."przecież teraz powinni być w pracy!..."  Kiedy pojechaliśmy do nich  z rewizytą do Drezna  - rzeczywiście na ulicach Drezna spotykaliśmy  niewielu ludzi.  Tak było ponad   40 lat temu. 
Dzisiaj na ulicach  Karlsruhe ogromny ruch,  mnóstwo samochodów .  Na chodnikach  tak tłoczno, że momentami trudno  ominąć przechodniów.  Pomimo tego, że jest to dopiero luty  i pomimo słonecznego dnia jest chłodno - liczne drobne " jadłodajnie"  powystawiały już stoliki na zewnątrz.  Są oblegane niczym w środku sezonu w nadmorskim kurorcie.   W przewadze są ludzie młodzi.  Teraz ja miałabym ochotę  zadać to samo pytanie panu Schwolachowi.   
Takie dziś miałam  przemyślenia   jeżdżąc po mieście.

W ciągu 3 dni przejechałam po mieście 74 km. Bardziej sprzyjająca pogoda   sprawiła, że  celowo wydłużałam  drogę do celu -  poznając nowe ścieżki rowerowe  i nowe zakątki miasta.   Jeżdżenie nawet po  dużym mieście  może sprawiać dużą  przyjemność  mogąc  się przez cały czas poruszać  ścieżką rowerową.  Mimo sporego ruchu czułam się bezpieczna.   Bardzo bym chciała tak jeździć po całej Częstochowie ! Może to wreszcie kiedyś nastąpi?